Του Ονασαγόρα
Όταν ο Νίκος Αναστασιάδης και οι κόρες του ανακοίνωναν περιχαρείς στην Έμιλυ Γιολίτη ότι θα διοριστεί υπουργός Δικαιοσύνης - παρά τις αντιδράσεις στενών συνεργατών του Προέδρου και ιδιαίτερα του Αβέρωφ - με τίποτα δεν μπορούσαν να φανταστούν τα όσα θαυμαστά θα ακολουθούσαν. Ούτε και στους χειρότερους τους εφιάλτες μπορούσαν να δουν την άτσαλη και προσβλητική αποχώρηση της Έμιλυ από την κυβέρνηση που χάλασε όχι μόνο τη διάθεση του προέδρου λίγο πριν μπει στο χειρουργείο αλλά και τα σχέδια για ανασχηματισμό και μια στενή, φανταχτερή φιλία αρκετών χρόνων.
Το «δεν ήξερε, δεν πρόσεχε;» στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα και για τις δύο πλευρές. Εμείς όμως τι φταίμε;
Το παρασκήνιο της παραίτησης της Έμιλυ ήταν και έντονο και ηχηρό. Και εν πολλοίς άδικο για τον Αναστασιάδη, απ’ όσα μου είπε πηγή μου που γνωρίζει πολλά που συμβαίνουν στον Λόφο.
Το μεσημέρι της Πέμπτης η υπουργός πήρε τηλέφωνο τον Πρόεδρο και του ζήτησε επιτακτικά να της απαντήσει εάν αληθεύουν τα δημοσιεύματα που την θέλουν να είναι ο αδύναμος κρίκος της κυβέρνησης και εάν θα βρίσκεται εκτός του νέου ανασχηματισμού. Ο Πρόεδρος της είπε πως δεν ήθελε να συζητήσει εκείνη την ώρα το θέμα και αρνήθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις που ασταμάτητα του υπέβαλε, ζητώντας της να μιλήσουν αργότερα.
Στην επιμονή της υπουργού και στην ύψωση του τόνου της φωνής της τα πήρε και ο Πρόεδρος στο κρανίο και της υπέδειξε να μην επιμένει άλλο και θα μιλήσουν όταν πρέπει, ρίχνοντάς της και ένα «αρκεί που πλήττεται η εικόνα μου με όσα κάνεις και όσα γράφονται».
Το τηλέφωνο έκλεισε, η συνομιλία διακόπηκε και ο Πρόεδρος πήγε για τον μεσημεριανό του ύπνο. Η Έμιλυ όμως δεν ηρεμούσε. Γι’ αυτό και κάθισε και έγραψε την άγρια επιστολή παραίτησής της που την πρώτο δημοσίευσε το sigmalive.
Και ενώ ο Πρόεδρος κοιμόταν ο κόσμος βούιξε, τα σόσιαλ μίντια έπαιρναν φωτιά και η αντιπολίτευση έτριβε τα χέρια της, η Έμιλυ έψαχνε καταφύγιο για να ηρεμήσει μετά την παραίτηση. Και βρήκε διέξοδο στην αγαπημένη της Μύκονο, κλείνοντας εισιτήριά για την Αθήνα και μετά την Μύκονο. Όπου κατά διαβολική σύμπτωση βρίσκονται για παραθερισμό και οι κόρες του Προέδρου. Η μία μάλιστα από αυτές, η Ινώ, η οποία την στήριζε και την προωθούσε, μόλις διάβασε την επιστολή την έκανε unfollow στο Instagram με την Έμιλυ να απαντά με το δικό της unfollow.
Τώρα το τι θα γίνει στην Μύκονο… Πολλά κυπριακά αναμένεται να ακουστούν στα κομοπολίτικα στέκια του νησιού...
Λόγω χώρου δεν θα επεκταθώ στην επιστολή της Έμιλυ. Ούτε στα όσα αναφέρει για την «δηλωμένη οικονομική της ευχέρεια», ούτε και στα περί κυβέρνησης «η οποία γνωρίζετε καλά πως δεν έχαιρε των καλύτερων εντυπώσεων από την κοινωνία των πολιτών στα ζητήματα διαφθοράς και διαφάνειας». Λες και δεν ήξερε η Έμιλυ που πήγαινε και το θυμήθηκε λίγο πριν από τον ανασχηματισμό...
Γι’ αυτά όμως θα έχουμε αρκετό χρόνο να τα πούμε. Εξάλλου η επιστολή της Έμιλυ είναι πια ένα δημόσιο, έγγραφο που θα μπορεί να διδάσκεται στις πολιτικές επιστήμες και να ανασύρεται ως τεκμήριο για όσους λαμβάνουν αποφάσεις για υπουργοποιήσεις.
Όπως μου έλεγε η πηγή μου από τον Λόφο, είναι μία πραγματικότητα πως και ο Αναστασιάδης, και άλλοι υπουργοί, και βεβαίως ο ΔΗΣΥ, είχαν πρόβλημα με την αποτελεσματικότητα της Γιολίτη ως υπουργού. Ειδικά μετά τα όσα συνέβησαν με τα νομοσχέδια για τη μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης που κατέθεσε και απέσυρε από τη Βουλή που βάρυναν πολύ το κλίμα.
Ο Πρόεδρος είχε πάρει την απόφασή του να την μετακινήσει αλλά σκεφτόταν να μην την εκθέσει αφήνοντάς την μετέωρη και έκανε σκέψεις να την μεταφέρει στο υφυπουργείο Προεδρίας.
Η Έμιλυ όμως μάλλον δεν αρκείται σε ένα υφυπουργείο, ακόμα και της Προεδρίας, και προτίμησε την ηρωϊκή κατά την άποψή της έξοδο. Και θυμωμένη όπως ήταν, έσπασε και το πρωτόκολλο και τα ήθη δημοσιοποιώντας στιχομυθία με τον Πρόεδρο χωρίς την έγκρισή του. Κάτι που δεν είθισται να κάνουν ούτε καν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, ανεξαρτήτως του ποιος είναι ο Πρόεδρος.
Η συμπεριφορά της αγκρισμένης υπουργού δεν αφήνει μόνο την ίδια εκτεθειμένη ούτε τον πρόεδρο του οποίου υπήρξε προσωπική επιλογή, αλλά ολόκληρη την προεδρική οικογένεια. Ειδικά τις δύο κόρες που προωθούσαν φορτικά την φίλη τους στον Πρόεδρο και την έβαλαν από το παράθυρο στην κυβέρνηση.
Όπως μου έλεγε άτομο του οποίου την ανάγνωση στα τρέχοντα εκτιμώ πολύ, «θα πρέπει κάποια στιγμή τα αππωμένα σπίτια στους Καλογήρους να καταλάβουν ότι η πολιτική και ο τόπος είναι σοβαρή υπόθεση. Και απέχει πολύ από τις δημόσιες σχέσεις με Ρώσους και άλλους πελάτες».
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
